بيا همه چيز را معنا تازه کنيم....باخدادرسر وقت در گوشه خلوت....دعوت به گريه با اشک مهتاب کنيم....فرشتگان را از عرش پائين بکشيم...خويش را جانشين آن رباتها کنيم....بيا همه چيز را معنا تازه کنيم....ابليس ودجال وفاسدان را گردن زنيم....زمين وآسمان را آماده خدمت نسل تازه آدميان کنيم....به جنگل بگوئيم مترس ديگر نه از تبر نه از کابوس هيزم شکن....نگاهمان را از در بر نگيريم ...نگين نگاه را به مهماني آمدن خدا آماده کنيم...زنان وکودکان را بدبحت نخوانيم ديده بر دامان معراجيشان کنيم...مواظب سوختن باشيم...خام بودم پختم درم بياوريد زين کوره ميترسم بسوزم....تعادل را براي حرکت گريز از مرکز بايد با بعد5و6بيخيال شويم...زندگي را هرچه بادا باد...در پس چشمان خسته ام سکوت فرياد ميکشد گدا اندکي آرامشم....بر خاک نوشتم ابتدا بيداري وبه خود آمدن ديگر خويشرا فراموش نميکنم...هرچه هستي وهرچه هستم دانم خوراک لذيذ باکتريها تجزيه جي هستم...بيا تا همه چيز را با چشمان ملکوتي ببينيم....متشکرم داش حبيب